Στο σημείο αυτό διακρίνουμε κάποιες σημαντικές μεταβολές στη φυσικότητα του τοπίου, οι οποίες προήλθαν από έργα που έγιναν προ λίγων δεκαετιών, στα πλαίσια του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αλιείας και αφορούν την αλιευτική διαχείριση της λιμνοθάλασσας. Θα συναντήσουμε επίσης το δίαυλο επικοινωνίας της λιμνοθάλασσας με τη θάλασσα, ο οποίος διανοίχθηκε ως κάθετη τομή πάνω στη φυσική συνέχεια της λουρονησίδας. Εντός αυτού του διαύλου, συναντούμε τους ιχθυοφραγμούς και τις ιχθυοπαγίδες, φτιαγμένα όλα από σύγχρονα υλικά, μπετόν και συνθετικές ρητίνες πλαστικού. Θα δούμε επίσης, τα κτίρια/εγκαταστάσεις των ψαράδων που κατασκευάστηκαν επί της χέρσου, στα πλαίσια των προαναφερόμενων έργων, αντί των παραδοσιακών πασσαλόπηκτων πελάδων. Δίπλα στην πορεία μας συναντούμε μια φαρδιά τάφρο που διανοίχθηκε σε μεγάλο μήκος, παράλληλη στην όχθη της λιμνοθάλασσας και στο φαρδύ δρόμο που διατρέχει τη λουρονησίδα. Λέγεται τάφρος διαχείμασης και σκοπό έχει τη συγκέντρωση και διαφύλαξη των ψαριών (ιχθυοαπόθεμα) από τις ακραίες καιρικές συνθήκες και κυρίως τις θερμοκρασίες, αλλά και την προστασία διαφύλαξη από θηρευτές. Παρά τη σχετικά έντονη αλλοίωση του πρωταρχικού τοπίου, το ορνιθολογικό ενδιαφέρον στην περιοχή αυτή παραμένει πολύ υψηλό, ανάλογο της μεγάλης συγκέντρωσης ψαριών. Αφορά κυρίως μεγαλόσωμα ψαροφάγα είδη τη χειμερινή περίοδο, όπως, οι Αργυροπελεκάνοι, οι Κορμοράνοι και οι ερωδιοί. Στα ρηχάδια και λασποτόπια εντός της λιμνοθάλασσας θα συναντήσουμε ποικιλία από άλλα είδη, όπως, παρυδάτια, Αλκυόνες, και γλαρόνια.