Οι κορμοστασιές των φοινικόπτερων, που παραμένουν εδώ στο μεγαλύτερο διάστημα του έτους, θα τραβήξουν την προσοχή μας. Αν είμαστε λίγο πιο παρατηρητικοί θα διακρίνουμε κι άλλα μικρότερα είδη πουλιών, όπως οι εντυπωσιακές αβοκέτες, καλαμοκανάδες, κοκκινοσκέληδες, χουλιαρομύτες και κοπάδια από μικρά παρυδάτια. Οι βαρβάρες κάθε χειμώνα έχουν σταθερή παρουσία. Τα μικρά αναχώματα που τέμνουν αυτή την έκταση, αλλά και κάποιες παλιές εργοταξιακές υποδομές στη νότια πλευρά, δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε αλυκές. Πράγματι, από το 1885 περίπου, εδώ λειτούργησε η πρώτη οργανωμένη αλυκή στη χώρα μας, η Αλυκή Τουρλίδας. Κάποτε εδώ, τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη, άλογα έσερναν πάνω σε ράγες τα βαγονέτα με το αλάτι, το οποίο ομάδα εργατών με χειρωνακτική εργασία είχε συλλέξει. Με την κατασκευή των νέων σύγχρονων Αλυκών Άσπρης, στη ΒΔ της πόλης του Μεσολογγίου, τη δεκαετία του ’70, η αλυκή Τουρλίδας έχασε το ρόλο που είχε για έναν περίπου αιώνα.

Οι αλυκές Τουρλίδας οριοθετούνται δυτικά στο δρόμο που από το Μεσολόγγι καταλήγει στην Τουρλίδα. Μία βόλτα ως εκεί τη θερινή περίοδο θα μας δώσει τη δυνατότητα για μία βουτιά στα ανοιχτά θαλασσινά νερά του Πατραϊκού. Η παραλία είναι οργανωμένη για κολύμβηση. Υπάρχουν καταστήματα εστίασης αλλά και παραδοσιακό αλιευτικό καταφύγιο, με μικρά καΐκια και τα ντόπια σκάφη γαΐτες και πριάρια, ικανά να πλέουν στα ρηχά των λιμνοθαλασσών.

Τη χειμερινή περίοδο ο ορίζοντας προς το Ιόνιο είναι μαγευτικός. Ιδιαίτερα την ώρα της δύσης. Ανοιχτά στο πέλαγος μπορούμε να διακρίνουμε την Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο. Διακρίνεται επίσης ο Φάρος του Βασιλαδιού πάνω στην ομώνυμη νησίδα, ιστορικό λιμάνι του Μεσολογγίου, με υποδομές ελλιμενισμού, τελωνείου, οικίας φαροφύλακα και το μεταβυζαντινό ξωκλήσι του Αϊ-Σώστη. Θα διακρίνουμε επίσης τις παραδοσιακές πελάδες των ψαράδων στα φυσικά ιχθυοτροφεία (ιβάρια), μία παράδοση μοναδική αιώνων.