Οι χαρταετοί μας οδηγούν μέσα απ’τα στενά σοκάκια στο σπίτι του Παλαμά. Οκτώ μόλις χρονώ έρχεται σε αυτό το σπίτι ορφανός. Το Μεσολόγγι των παιδικών χρόνων του, του έδωσε τις οδυνηρές μνήμες της ορφάνιας και της μοναξιάς αλλά και την πρώτη ποιητική αφόρμηση, το πρώτο ξεκίνημα για την κατοπινή δόξα. Στους μοναχικούς του περίπατους στο δειλινό – όταν ο ήλιος βυθίζεται πέρα προς το Ιόνιο πέλαγος – ή τη νύχτα με το υπέρλαμπρο φεγγάρι να αντιφεγγίζετε μέσα στη λιμνοθάλασσα εξομολογιόταν στον εαυτό του και θαμποχάραζαν μέσα του οι πρώτες ιδέες, τα πρώτα ρωτήματα κι αινίγματα.

Λιμνοθαλασσίτικα ποιήματα μια πινελιά, μια ανάμνηση και μετά η μεταμόρφωση της καθημερινότητας σε ιδέα.