Είναι όμορφο το Μεσολόγγι… Αλλά το Μεσολόγγι – η Αβρούπολη της Ακακίας- είναι ομορφότερο.

Για ποια Ακακία να μιλήσουμε; Ο κάθε Μεσολογγίτης μιλά για την δική του Ακακία… κι αυτό είναι το σημαντικό. Για του καθένα, η Ακακία ήταν δικη του, δικός του άνθρωπος.

Η δική μας Ακακία μας ‘ μάθε le gris du Missolonghi, κάναμε μαζί ένα ταξίδι διπλό ή ένα ταξίδι από το ροζ στο κόκκινο, μας έμαθε να μιλάμε μεσολογγίτικα και ν’ ακούμε τις δεκατρείς φωνές της σιωπής (γιατί η σιωπή είναι ομιλώσα).

Η δική μας Ακακία είναι τα νοερά καλοκαίρια μιας εφηβείας. Είναι μία εκδρομή στο κοντοβόλτι μας με τους φίλους κ’ τους αγαπημένους.

Είναι τοπία αχνά, εξαϋλωμένα να πλέουν μες στην αχλύ. Είναι μία ατελείωτη εκδρομή.