Στις 15 Οκτωβρίου 1897, διορίστηκα γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ένδειξη τιμής για το ποιητικό μου έργο. Ο τότε πρύτανης του Πανεπιστημίου, Αλκιβιάδης Κρασσάς, μου είπε: «Ελπίζω, κύριε Παλαμά, τώρα που έχετε μια αξιοπρεπή θέση, ότι θα παύσετε… να γράφετε ποιήματα». Ευτυχώς, τον διέψευσα.,..
Τον ίδιο χρόνο με τον διορισμό μου εκδόθηκε η συλλογή μου Ίαμβοι και Ανάπαιστοι, που αποτελεί σταθμό στο έργο μου. Και το 1904 κυκλοφόρησε η ποιητική μου συλλογή Ασάλευτη Ζωή.
Πατρίδες! Αέρας, γη, νερό, φωτιά!
Στοιχεία αχάλαστα, και αρχή και τέλος των πλασμάτων,
σα θα περάσω στη γαλήνη των μνημάτων,
θα σας ξανάβρω, πρώτη και στερνή ευτυχία!
Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές, Οι καημοί της λιμνοθάλασσας, Πολιτεία και Μοναξιά, Οι Βωμοί και οι δύο μεγάλες συνθέσεις μου “Ο δωδεκάλογος του γύφτου” (1907) και “Η φλογέρα του Βασιλιά” (1910)
Από το δωδεκάλογο του γύφτου :
“Παιγνιδίσματα… πετάματα… ο ασύγκριτος…
μην το παινευτείς!
Σίμωσε, άπλωσε το χέρι, βόηθα,
γίνε δουλευτής·
ταίριαζε, άκουε, φρόντιζε και ρώτα,
γείρε, αν θέλεις να υψωθείς·
νίκη σου, ανυπόταχτε, σ’ εσέ να πεις:
«Υποτάξου πρώτα!» “
